De meeste vragen die ik over zelfverdediging krijg, gaan over het fysieke aspect. Over vechten, over technieken, wat gebruik je als basis, is het judo, karate, krav maga, etc. Toch is dat niet het belangrijkste aspect van zelfverdediging.

Tijdens een trainingsweek tai ji quan onlangs vroeg onze leraar ons na te denken over de vraag “Ben je in staat explosief te reageren?” Dat sluit heel goed aan met wat ik bedoel, dus ik mompelde, “Precies, met een kernaanval.”

Mensen keken me een beetje raar aan.

Toen gaf de leraar een voorbeeld van hoe hij zou reageren als hij door meerdere tegenstanders werd bedreigd. Hij sprong op de eerste af, en maakte grote, onverwachte bewegingen. Explosief, zeker. De meeste mensen moesten lachen.

Waarom?

Wat ben je bereid te doen?

Je kunt alle mogelijke technieken leren, maar als je niet bereid bent ze toe te passen, heb je er niks aan. En dat is nou net wat het belangrijkste obstakel is. Ben je mentaal in staat te handelen, niet ben je fysiek in staat te handelen.

In een rapport over seksueel geweld uit Australië bleek heel sterk dat de vraag of iemand heelhuids wegkwam, vrijwel altijd afhing van of ze mentaal in staat was zich te verweren, niet zozeer van of ze daar fysiek toe in staat was.

Een groot deel daarvan gaat over of je denkt dat je het kunt, maar het blijkt ook vaak dat het te maken heeft met of je het wilt.

Veel mensen vonden mijn “kernaanval” opmerking en de explosie van onze leraar overdreven.

Veel mensen zeggen van bepaalde technieken “dat zou ik nooit doen.”

Waarom niet?

Wat is de situatie?

Ik vermoed dat mensen zich voorstellen dat ze daar op gelijke voet staan met hun tegenstander. Want ze vinden dat ze die ander geen pijn mogen doen.

Maar dat is niet zo.

Op het moment dat een situatie fysiek wordt, zijn er altijd al 3 à 4 stappen geweest. Die heb jij misschien niet gezien, maar ze zijn er wel.

Stap 1 – eerste selectie van het slachtoffer, volgens 3 criteria: 1) ben je je bewust van wat er om je heen gebeurt? 2) weet je hoe je je lichaam effectief kunt gebruiken? 3) ben je in staat initiatief te nemen? Een aanvaller zoekt iemand uit die op deze 3 vragen “nee” zou antwoorden.

Stap 2 – toenadering. De aanvaller kiest een tijd, route en manier van benaderen.

Stap 3 – contact maken. Want de beste manier om te zorgen dat je denkt dat je jezelf niet mag en kunt verdedigen, is er een sociale situatie van maken.

Stap 4 – meer informatie zoeken over hoe je het beste te manipuleren bent.

Etc…

Voorbedachten rade

Voor jou is de situatie onverwacht – daar zorgt hij wel voor – maar voor hem niet. Hij heeft al lang bedacht wat hij gaat doen en hoe hij dat gaat doen.

Dat heet “voorbedachten rade”, en het betekent dat hij alles wat hij doet heeft uitgezocht met een bepaald doel voor ogen.

In de rechtspraak is dit een belangrijk woord. Een rechter besliste over een zaak in 2012 bijvoorbeeld dat het vonnis moord moest zijn, en niet doodslag, want de aanvaller had een mes op zak en was daarmee met de trein gereisd naar zijn slachtoffer.

De rechter stelde dat de aanvaller dus niet alleen een wapen had meegenomen, wat eigenlijk al op voorbedachten rade duidt, maar dat hij tijdens zijn treinreis lange tijd de gelegenheid had om het mes te dumpen of van het plan af te zien.

Wat kun je ertegen doen?

Nu je dus weet dat een aanvaller zijn plan vooraf maakt, dat hij 4 of meer vooropgezette stappen doorloopt voor het ueberhaupt fysiek wordt, is de vraag, hoe ga je hier dan mee om?

Het ideaal is om zo goed in je vel te zitten, zo bewust en zo zelfvertrouwend te zijn dat je op elk moment een situatie goed kan inschatten of kan herinschatten, en alsnog de knop om kunt gooien en te “exploderen”.

Dat is een mooi doel om naar toe te leven, want het opent wegen voor je om in je hele leven verbeteringen te maken, om bewuster, minder gestresst, opener, intenser, tevredener en gelukkiger te leven. Ik herhaal het maar weer eens: zelfverdediging werkt alleen als het geïntegreerd is met je hele leven – maar dan wordt het ook echt iets moois.

Hoe je daaraan kunt werken? Begin eens met een lijst te maken van omstandigheden waarin jouw “knop omgaat” en je zult exploderen. Schrijf er desnoods boven wat ik hier heb uitgelegd over voorbedachten rade.

Stel je voor dat je de technieken die je leert, echt gebruikt. En begrijp ook waarom dat terecht is. Begrijp, voor jezelf, wat een eerlijk niveau van geweld is om te gebruiken als een grotere, sterkere, zwaardere, en goed voorbereide aanvaller jou uitzoekt, manipuleert, en ten slotte aanvalt.

Volgens mij maakt voorbedachten rade alle verschil.