Jaren geleden werkte ik in een winkel. Om 22:45 mochten we dicht, en om 23:00 mochten we naar huis. Vóór 22:45 moest er nog een hoop gebeuren: kassa’s tellen, kranten uit de rekken halen, etc. Ik was de jongste medewerker, maar vaak genoeg kwam het voor dat niemand van de mensen die er langer werkten dan ik de leiding nam. Als dat gebeurde, liep alles in het honderd en waren we om 23:30 nog niet klaar.

Dus wat deed ik? Ik nam de leiding. Want ík wilde wel graag op tijd naar huis. Het was niet mijn verantwoordelijkheid – maar degene wiens verantwoordelijkheid het was, pakte hem niet.
Lees verder →

De eerste vraag die vrouwen mij altijd stellen als ik vertel dat ik dit doe is: “Maar wat voor soort vrouwen komen er dan?”

Het simpele antwoord is: iedereen komt bij mij op les.

Mijn jongste leerling was net zestien, de oudste ergens in de vijftig. Ik heb een leerling gehad met een zeer lichte verstandelijke beperking, en leerlingen die tegen het hoogbegaafde aan zitten. Een meisje dat voor het eerst buiten haar strenge, traditionele gemeenschap kwam, en een conductrice die elke dag met zwaar fysiek geweld geconfronteerd wordt. Meisjes van 1 meter 60 en 55 kilo, en 1 meter 90 en 100 kilo.
Lees verder →

Veel mensen die iets naars hebben meegemaakt, zijn geschokt door het feit dat ze zich niet hebben verdedigd. Waarom overkomt je zoiets, en kun je daar wel iets aan doen?
Lees verder →

Onlangs vroeg iemand me wat ik zou zeggen als ik haar één tip mocht geven om haar weerbaarheid te verhogen. Dat is gelukkig een erg makkelijke vraag. Met het antwoord zijn mensen meestal iets minder gelukkig. Gek eigenlijk, want voor mij is het de sleutel naar een rijker leven.
Lees verder →

Je kent het misschien wel: je hebt een rotdag, en je vertelt wat er mis ging aan je vriend, vriendin, moeder of iemand anders. Als antwoord krijg je: “Joh, je moet gewoon …”
Lees verder →