Naast zelfverdediging geef ik les in de klassieke Chinese gevechtsmethode tai ji quan, beter bekend als tai chi. Een tijd lang leek dat een spagaat: zelfverdediging is superpraktisch en heeft geen regels of technieken; tai ji bestaat uit een traditionele vorm met vastgestelde bewegingen.
Lees verder
In een van mijn vorige blogposts schreef ik over hoe de beelden die we dagelijks binnenkrijgen, niet alleen ons idee van geweld bepalen, maar hoe ze een totaal verkeerd idee geven van hoe je je het beste kunt verdedigen.
Maar eigenlijk denk ik dat de “gevechtskunsten” (ik hou niet van dat woord) zoals karate, tai ji et cetera hier net zo schuldig aan zijn.
Ieder mens heeft al een compleet zelfverdedigingssysteem in zich. Het enige dat je daaraan hoeft te doen is de dikke laag stof er vanaf blazen en al het roest eens flink in de olie zetten.
Lees verder
Vechten is natuurkunde. Het leuke is dat het natuurkunde is die je kunt voelen, zonder dat je van alles hoeft uit te rekenen. Leren vechten is leren je lichaam te leven. Tai chi – eigenlijk “tai ji quan” – is een mooie manier om die natuurkunde te leren.
Lees verder
Als ik vertel dat ik les geef in zelfverdediging, vragen mensen meestal op wat voor gevechtskunst ik me dan baseer. Krav Maga? Karate? Taekwondo? Als ik dan zeg dat ik veel uit tai ji quan (“tai chi”) haal, kijken ze me vaak een beetje raar aan. Tai chi is toch iets wat ouderen doen om in beweging te blijven?
Lees verder
Aangezien ik in een eerdere post het Inktvis Tai Ji © heb uitgevonden, kan ik daar nu maar beter ook een beetje vorm aan geven. Het heeft in elk geval met zacht zijn te maken. Tijdens een trainingsweek in Frankrijk hoorde ik dit jaar de opmerking “comme un invertèbre” – als een ongewervelde.
Lees verder
Ik krijg vaak de vraag op welke vechtsport mijn lessen zijn gebaseerd. “Geen enkele,” is daarop het antwoord, maar dat moet ik eigenlijk een beetje uitleggen. Een sport is voor mij iets met competitie. Zelfverdedigingstechnieken zijn simpelweg te gevaarlijk om voluit op elkaar te oefenen, dus worden die vaak veranderd of afgezwakt voor de competitie.
Tai ji (ook wel bekend als tai chi) wordt meestal zonder competitie-element beoefend, en daardoor zijn de technieken nog net zo effectief als ze zijn bedoeld. Daarom noem ik tai ji een “gevechtskunst” en niet een vechtsport. Maar eigenlijk geldt voor tai ji hetzelfde als voor vechtsporten: als je het als verdedigingstechniek wilt gebruiken, moet je het eerst nog vorm geven.
Lees verder
Zelfverdediging is een vaardigheid waarin je kunt blijven doorleren. Vooral voor een leraar is het van groot belang om constant bijscholing te zoeken. Daarom volg ik elk jaar veel extra lessen, stages, en seminars. Volgende week is dat, 7 dagen lang, tai ji chuan.
Lees verder