De laatste tijd is er veel aandacht geweest voor de “freeze”: de reflex om bij gewelddadige situaties te bevriezen. Toen ik hier voor het eerst over schreef, in 2016, was de freeze al lang bekend in het vak van agenten, beveiligers, en ambulancemedewerkers. Het was al jaren standaard onderdeel van de lessen die ik geef. Maar ik kreeg heel veel emotionele reacties van mensen die inderdaad waren bevroren tijdens een aanranding of verkrachting, en dachten dat dat aan hen lag. En die nu dus voor het eerst hoorden dat het niet hun schuld was. Het bleek dus niet alleen belangrijk om hierover te praten als voorbereiding op de toekomst, maar ook essentieel om mensen te helpen met hun gevoelens over wat ze zelf al hadden meegemaakt.
Nu is het tijd om het volgende taboe te doorbreken. Naast de freeze is er namelijk nog een andere reactie bij seksueel geweld waar veel onbegrip voor is.
Lees verder
Is verkrachting ooit een misverstand? Ik wil heel graag geloven van niet, maar ik ben bang dat de werkelijkheid niet is zoals ik graag wil geloven. Onlangs schreef Malcolm Gladwell het boek Talking to Strangers, waarin hij uitlegt hoe onze communicatie met vreemden soms totaal verkeerd loopt.
Regelmatig vertellen leerlingen me dat ze vinden dat ze “te bang” of “te boos” zijn. Te bang voor mannen in het algemeen. Te boos in situaties waar hun grenzen worden overschreden. En ik snap wat ze bedoelen. Maar eigenlijk denk ik dat als je goed kijkt, er iets anders aan de hand is.
Regelmatig komen er producten op de markt die verkrachting moeten helpen voorkomen of bestrijden. Vaak is dit in de vorm van een wapen dat vrouwen moet helpen zich te verdedigen tegen daders.
Op school haal je je examens door “het goede antwoord” te geven. Als je het goede antwoord niet weet, dan kun je dat vragen aan de leraar of lezen in een boek. Op je examen of tentamen moet je dan vaak kiezen uit vier antwoorden waarvan er maar één goed is. De rest zijn fout.