Een terugkerende vraag in mijn vakgebied is: zijn alle mannen eigenlijk potentieel verkrachters, of is het maar een kleine groep? Wat is eigenlijk de omvang van het probleem?
Steeds als er een verkrachtingszaak aan het licht komt, roepen mannen snel “not all men!” Vrouwen benadrukken juist hoe moeilijk het is om dan te weten wie wel en wie niet te vertrouwen is. Verkrachting is natuurlijk zwaar ondergerapporteerd, maar toch denk ik dat we iets kunnen zeggen over hoe groot het probleem is.
Deze post komt met een trigger waarschuwing, aangezien er details in staan over de recente verkrachtingen in Mazan.
Lees verder
Afgelopen week vond er in Sydney een aanval plaats waarbij een man meerdere vrouwen neerstak. De eerste (valse) berichten, zeiden dat het om een moslimterrorist zou gaan.
Conflicten kunnen ons opeten. Op meerdere manieren. We kunnen erin blijven hangen, waardoor we steeds maar weer boos worden en ons stresssysteem nooit rust krijgt. We kunnen ze steeds erger laten worden, en dingen zeggen die onze relaties stuk maken. En ze kunnen ons gevangen houden in een relatie die eigenlijk helemaal niet gezond is. Want een conflict is zélf eigenlijk een soort relatie. Daarom kan het ons heel erg helpen om ons af te vragen: is dit eigenlijk wel echt een conflict?
Zelfverdediging is individueel en niet afhankelijk van iets of iemand anders. Dat is belangrijk, want je hoeft niet te wachten totdat de wereld gaat veranderen of een ander je gaat helpen. Het betekent dat je voor jezelf mag opkomen en jezelf mag beschermen tegen beschadiging.
“Revictimisatie” betekent: opnieuw slachtoffer worden. Seksueel geweld is zo ongeveer het meest verschrikkelijke wat je een ander mens aan kunt doen, dus we denken natuurlijk het liefst dat verkrachting iets is waar je maar één keer slachtoffer van wordt.
Als de stroom even uitvalt, is dat vervelend, maar de meeste apparaten hebben tegenwoordig wel een interne batterij die het even vol houdt. Problematischer wordt het als de stroom vele uren of zelfs hele dagen uitvalt. Dan gaat het niet meer alleen om comfort en gemak, maar om je eigen veiligheid.
Het was voor veel mensen een schok toen onlangs in Amerika het recht op abortus werd afgenomen. Het hooggerechtshof oordeelde dat staten zelf mochten bepalen om abortus strafbaar te maken – en dat deden een aantal staten dan ook. Op harde, fundamentalistische wijze. Voor heel veel mensen werd abortus verboden – zonder uitzonderingen.
In het recht ben je onschuldig tot je schuld is bewezen in een rechtbank. Zouden we zo eigenlijk allemaal moeten denken? Is het van belang om alle factoren die hebben geleid tot een bepaalde situatie in acht te nemen, en daarna pas tot een empathische conclusie te komen?
In het vakgebied van persoonlijke veiligheid weten we inmiddels veel over geweld. We kunnen het indelen naar categorie, naar heftigheid, naar doel; we weten hoe de verschillende typen geweld normaal gesproken verlopen en we weten wat wel en niet werkt.