“Uitstraling” is zo’n gewoon woord. We gebruiken het allemaal, en we hebben ook allemaal wel een idee bij wat het betekent. Maar eigenlijk heb ik nog nooit iemand horen uitleggen hoe dat dan werkt, “iets uitstralen.”

Daarnaast zie ik dat dit woord vaak behoorlijk victim-blamerig wordt gebruikt. “Dat ligt aan je uitstraling”, wordt er dan gezegd. Of: “Ja, jij straalt ook iets uit, en daarom gebeuren er steeds nare dingen met jou.”

Als mensen de schuld krijgen van de ellende die anderen aanrichten, word ik altijd een beetje wantrouwig. Volgens mij is “uitstraling” niet zomaar een woord. Het is een woord met een agenda.
Lees verder →

Laatst verzuchtte iemand dat ze hoopte dat ze de principes uit mijn blogposts ooit in de praktijk kon brengen. Ik antwoordde dat dat vast goed zou komen: “Juist op het moment dat het niet heel groot is, maar heel klein.”

“Eh – hoe bedoel je dat?”
Lees verder →

Je herkent het vast wel. Hoe meer mensen je aanmoedigen om iets in je leven ten goede te veranderen, hoe minder zin je erin hebt. En dat is niet zo gek. Want wat bedoeld is als aanmoediging, komt over als kritiek. Als ik iets doe omdat jij me hebt aangemoedigd, is dat jouw overwinning, niet de mijne.

Bij zelfverdediging is dat nog extra waar. Want zelfverdediging gaat over twee feiten: 1) het is niet jouw schuld; en 2) jij bent wél de enige die iets aan de situatie gaat veranderen. En dat is niet eerlijk. Waarom zou jij iets moeten gaan doen, terwijl het zíjn schuld is?
Lees verder →

De laatste tijd hoor ik ‘m vaak. “Oordeelvrij”. We zouden oordeelvrij moeten zijn, over andere mensen. Maar waarom?
Lees verder →

Al bij schoolbiologie krijgen we te horen dat er 3 mogelijke stressreacties zijn: vechten, vluchten en bevriezen.

Helaas is dit onzin. In situaties waar het écht uitmaakt, is er maar één stressreactie. Bevriezen.

Het tweede stuk onzin is dat dit het einde van de wereld is.
Lees verder →