Deze is voor jullie. Normaal gesproken zijn mijn blogposts bedoeld voor vrouwen. Maar er lezen vast ook wel eens mannen mee. En ook voor mannen zijn er natuurlijk waarschuwingssignalen dat je relatie je een boel misère gaat bezorgen.
En ik kan natuurlijk niet voorkomen dat vrouwen ook meelezen en iets leren over de andere kant van het verhaal…
Lees verder
In “Laat je geest niet kapot maken” schreef ik dat praten, bezweren en sussen in situaties van seksueel geweld en huiselijk geweld meestal precies averechts werken, dat het de situatie juist erger maakt.
Vaak denken we dat we de ander moeten “inschatten” om te weten welke methode we moeten gebruiken. Maar hoe kun je dat doen? Want de mensen bij wie praten de boel erger maakt, zijn heel, heel erg goed in praten en heel, heel erg goed in liegen.
Lees verder
Ik werk veel met slachtoffers van seksueel geweld, en soms werk ik ook met slachtoffers van huiselijk geweld. Slachtoffers zijn veteranen. Zij zijn op een andere planeet geweest. Een planeet met extreem vijandelijke omstandigheden. Hoe stom zou het zijn als wij niets leerden van wat zij hebben meegemaakt? Dat we vasthouden aan onze eigen voorstelling van wat geweld is, in plaats van te luisteren naar hen die het ervaren en overleefd hebben?
Lees verder
Als ik praat over handelen in kwesties van geweld, krijg ik vaak te horen “Ja, maar er zit wel een limiet aan je eigen regie. Sommige dingen kun je niet controleren. En er is geen garantie dat je acties slagen.” Dat is volledig terecht.
Alleen zit dat volgens mij precies omgekeerd.
Lees verder
Onlangs vroeg een leraar “Wat is het probleem met angst?” Mijn onmiddellijke gedachte was: “Dat we er niet naar luisteren.” Toen ging ik eens nadenken, en dacht: “Als je er niet naar luistert, wordt het alleen maar erger. Wat als je altijd naar je angst zou luisteren? Volgens mij zou je dan veel rustiger worden, initiatiefrijker, en gelukkiger.”
Dit besprak ik met een aantal mensen, maar het idee is een beetje zijn eigen leven gaan leiden. Ik merkte: we begrijpen elkaar niet. Een paar dagen geleden besefte ik ineens: we praten allemaal over verschillende soorten angst. Én over verschillende soorten “luisteren”.
Lees verder
Onlangs zag ik op facebook onderstaand filmpje voorbijkomen:
In een van mijn vorige blogposts schreef ik over hoe de beelden die we dagelijks binnenkrijgen, niet alleen ons idee van geweld bepalen, maar hoe ze een totaal verkeerd idee geven van hoe je je het beste kunt verdedigen.
Maar eigenlijk denk ik dat de “gevechtskunsten” (ik hou niet van dat woord) zoals karate, tai ji et cetera hier net zo schuldig aan zijn.
Ieder mens heeft al een compleet zelfverdedigingssysteem in zich. Het enige dat je daaraan hoeft te doen is de dikke laag stof er vanaf blazen en al het roest eens flink in de olie zetten.
Lees verder
Afgelopen weekend publiceerde Volkskrant Magazine* een interview met Chryssie Hynde, die een aantal maanden geleden uitte dat zij vindt dat ze zelf schuld heeft aan haar verkrachting: haar “verdiende loon” zoals ze het zelf noemt. Daarover ontstond een mooie discussie op Twitter**.
Mijn probleem met Hynde’s redenering is dat de denkfout die erin zit, je een verkeerd beeld geeft van verkrachting, en zo je weerbaarheid kan aantasten.
Lees verder
Niets weten van geweld is gevaarlijk. En niet om de reden die je denkt.
Een tijdje terug zag ik een gevecht op straat. Ik heb het begin gemist, dus ik zag twee mannen met bebloed gezicht en eromheen nog een stuk of zes andere mannen en één vrouw. Ik kon niet goed zien wie bij wie hoorde, ik zag één soort van halfslachtige vuistslag, en voor de rest een hoop geloop, gedoe en geschreeuw.
De eerste keer dat ik een ooit zo’n gevecht zag, dacht ik: “Is dit echt? Het ziet er zo belachelijk uit.”
Ik twijfelde aan wat ik zag. Hoe kan dat?
Lees verder
In mijn vorige blogpost beschreef ik hoe de maatschappij de hormonen van vrouwen reguleert. Hoe via de pil je aanmaak van testosteron wordt geblokkeerd. Hoe de maatschappij bepaalt wat voor vrouwen “geaccepteerd” gedrag is – en hoe die regels de aanmaak van testosteron verminderen. Daarbij heb ik echter een belangrijke conclusie over het hoofd gezien.
Lees verder