Instagram staat bol van de quotes die suggereren dat alle ellende die je meemaakt, je sterker maakt: “What does not kill you, makes you stronger” en allerlei varianten daarvan. Dit is vaak hoe mensen die zeer heftige gebeurtenissen hebben meegemaakt, het beschrijven: dat ze na die gebeurtenis een meer betekenisvol leven zijn gaan leiden, meer empathie en altruïsme hebben ontwikkeld, et cetera.
Maar het is belangrijk om daar even bij stil te staan. Het onderliggende idee kan namelijk best schadelijk zijn: straks gaan we trauma nog zien als iets wenselijks. Wat klopt er hier niet?
Lees verder
Ben je nieuw op dit blog en weet je niet goed waar je moet beginnen? Hieronder heb ik een lijst gemaakt van de belangrijkste onderwerpen en de berichten waar je mee kunt starten.
Als iemand met geweld om het leven wordt gebracht, wordt vaak de nadruk gelegd op wat een goed mens die persoon was – met andere woorden: er wordt gezegd dat het slachtoffer dit niet verdiende. Dat opent eigenlijk een discussie over ethiek die niet past in dit geval.
Enige tijd geleden werd ik gevraagd mee te denken met een organisatie die bezig was een tweede locatie voor hun werk op te zetten.
“Je gaat pas op zelfverdediging als je het écht nodig hebt,” hoor ik vaak. En niet alleen over zelfverdediging: bij allerlei soorten problemen hebben we de angst dat we te vroeg of te radicaal handelen. Dat lijkt heel logisch, maar eronder liggen een paar denkfouten die veroorzaakt worden door hoe ons brein nou eenmaal werkt. En dat kan ons in grote problemen brengen.
De afgelopen maanden zijn er grote protesten geweest in de VS tegen politie-geweld, en ook in Nederland is er een grote demonstratie geweest. Een van de aanleidingen in Nederland was het gebruik van de nekklem door agenten. Wat moet jij weten over geweld door de politie?
Als je slachtoffer bent geweest van verkrachting, aanranding of ander seksueel grensoverschrijdend gedrag, is dat niet jouw schuld.
Dit weekend publiceerde NRC Handelsblad een artikel over een docent aan de Universiteit van Amsterdam die zich al jaren schuldig maakt aan grensoverschrijdend gedrag. Als dit als een schok of verrassing komt, heb je de afgelopen jaren niet opgelet, want de ene na de andere instelling blijkt dergelijke “predators” te herbergen.
In mijn vorige blogpost zei ik dat wij mensen het vaak moeilijk vinden om écht te kijken naar wat iemand écht verkeerd heeft gedaan. Daar komt van alles bij kijken: sociaal en mentaal, oorzaak en gevolg. Voor omstanders is het misschien iets alledaags. Maar voor slachtoffers is het van levensbelang. Daarom is het belangrijk dat we iets beter kijken naar wat hier precies aan de hand is.
Onlangs deelde onderzoeker Nicole Bedera wat haar leerlingen de belangrijkste les hadden gevonden. Hun antwoord: “Dat we allemaal een verkrachter kennen, en van hem houden.” Dat is een heftige opmerking, maar waarschijnlijk geldt het voor heel veel vrouwen. En het is van levensbelang om te begrijpen waarom dat zo is.