Afgelopen weekend publiceerde Volkskrant Magazine* een interview met Chryssie Hynde, die een aantal maanden geleden uitte dat zij vindt dat ze zelf schuld heeft aan haar verkrachting: haar “verdiende loon” zoals ze het zelf noemt. Daarover ontstond een mooie discussie op Twitter**.

Mijn probleem met Hynde’s redenering is dat de denkfout die erin zit, je een verkeerd beeld geeft van verkrachting, en zo je weerbaarheid kan aantasten.
Lees verder →

Niets weten van geweld is gevaarlijk. En niet om de reden die je denkt.

Een tijdje terug zag ik een gevecht op straat. Ik heb het begin gemist, dus ik zag twee mannen met bebloed gezicht en eromheen nog een stuk of zes andere mannen en één vrouw. Ik kon niet goed zien wie bij wie hoorde, ik zag één soort van halfslachtige vuistslag, en voor de rest een hoop geloop, gedoe en geschreeuw.

De eerste keer dat ik een ooit zo’n gevecht zag, dacht ik: “Is dit echt? Het ziet er zo belachelijk uit.”

Ik twijfelde aan wat ik zag. Hoe kan dat?
Lees verder →