Als ik aan vrouwen vertel dat ik lesgeef in zelfverdediging, is de meestgehoorde opmerking: “Gaaf! Maar ik zou alleen op zelfverdediging gaan als ik het écht nodig heb.”
Als eerste reactie begrijp ik dit – want het is natuurlijk een eng onderwerp en met enge onderwerpen hebben we liever niks te maken. Maar toch is dit idee een misverstand. Er zijn genoeg redenen waarom het juiste moment om op zelfverdediging te gaan altijd “nu” is.
Mijn leerlingen vertellen me wel eens over de reacties van mannen in hun omgeving als ze vertellen dat ze les hebben in zelfverdediging. Eigenlijk zijn de reacties altijd hetzelfde:
“Oh, dan moet ik nu zeker gaan oppassen!”
Lees verder
Wat je leert bij zelfverdediging moet generaliseerbaar zijn naar de rest van je leven, anders gaat het niet werken. Zelfverdediging gaat niet over “technieken” leren, maar om de beste versie van jezelf te worden die je kunt zijn, en niet alleen een veilig, maar een mooi en gelukkig leven te vinden.
Deze blogpost is een aanvulling op de vorige (sorry, het vervolg over broflakes moet dus nog even wachten). Vorige keer schreef ik over rechten en veiligheid. Dat geldt natuurlijk voor fysieke veiligheid; maar het probleem geldt evengoed voor communicatie. En tenzij je een erg gewelddadige levensstijl hebt, kom je veel vaker in situaties die gaan over communicatie dan over vechten.
Lees verder
In mijn vorige blogpost beschreef ik die ene vriendin die zichzelf en anderen altijd in gevaar brengt. Tijdens de les werd overduidelijk: Ja, die vriendin kennen we allemaal. Als je uit bent gaat ze praten met die man van wie je onmiddellijk al ziet: neeeee, niet doen! En in allerlei situaties neemt ze grote risico’s. Het is net alsof ze het niet ziet…
Maar wacht even, is het niet je recht om te kunnen doen wat je wil?
Lees verder
Op de middelbare school hadden we een leraar tekenen. Als je niet wist hoe je je tekening beter kon maken, ging je naar zijn bureau. Hij pakte je vel papier en hield het voor zich, bekeek elk onderdeel en dan het geheel, en meestal stelde hij dan een vraag: “Wat zou er gebeuren als je dit element meer accent gaf? Wat zou er gebeuren als je hier een andere kleur gebruikte?”
Ergens, toen hij al een paar jaar onze leraar was, tekende hij een poppetje op het bord; of, nou ja, een poppetje… een ovaal (het hoofd) met een driehoek (de neus). Op dat moment besefte ik ineens: hij had nog nooit iets voorgedaan. Hij kon ongetwijfeld geweldig tekenen, maar wij hadden nog geen schets van hem gezien.
Lees verder
We zien praten graag als minder gewelddadig dan fysiek geweld, maar dat betekent niet dat het géén geweld is. Geweld is het overschrijden van andermans grenzen, en om iemand schade toe te brengen hoef je die persoon echt niet aan te raken. Woorden kunnen zeer gewelddadig zijn.
Op een goede manier omgaan met woorden helpt om je relaties helder te houden en je leven te vergemakkelijken. Als je opgroeit in een veilig huis, met ouders die het goede voorbeeld geven en een school die dit goed doet, leer je dit meestal wel.
Maar uiteraard krijg ik veel mensen in de les die níet in zulke omstandigheden zijn opgegroeid. De kans is groot dat je dan een belangrijke vaardigheid mist om al je interacties te verbeteren – simpelweg omdat niemand je dat ooit heeft geleerd.
Lees verder
Een tijd geleden publiceerde het Amerikaanse blog Jezebel een stuk genaamd “Becoming Ugly”. In het stuk beschrijft de schrijfster overtuigend en persoonlijk haar woede over de onderdrukking van vrouwen, aan de hand van een aantal zeer heldere voorbeelden.
Ik heb lang nagedacht voor ik hier iets op wilde zeggen, want ik ben natuurlijk een man en het gevaar van mansplaining* ligt hier op de loer. Toch wilde ik hier iets over schrijven, als balans op mijn eerdere post over mooi zijn en zelfverdediging.
Lees verder
In de afgelopen jaren heb ik uiteraard heel wat mensen in de les gehad die door een zware periode in hun leven gingen. Zelfverdediging leren is daar vaak een stap in: op wat voor manier dan ook, als je er oprecht in gaat, verandert het je.
Vaak komt er dan een moment waarop oude emotie naar boven komt. En tja, die emotie moet eruit (de “e” in emotie is van “naar buiten”). Als die emotie in je blijft zitten, kun je geen stappen nemen. Dan blijf je hangen op de plek waar je al was.
Uiteraard heeft iedereen moeite met emotie tonen, maar een argument dat ik steeds weer van verschillende mensen blijf horen is: “Ik ben zo bang dat als ik begin met huilen, ik niet meer kan stoppen.”
Lees verder
Jaren geleden werkte ik in een winkel. Om 22:45 mochten we dicht, en om 23:00 mochten we naar huis. Vóór 22:45 moest er nog een hoop gebeuren: kassa’s tellen, kranten uit de rekken halen, etc. Ik was de jongste medewerker, maar vaak genoeg kwam het voor dat niemand van de mensen die er langer werkten dan ik de leiding nam. Als dat gebeurde, liep alles in het honderd en waren we om 23:30 nog niet klaar.
Dus wat deed ik? Ik nam de leiding. Want ík wilde wel graag op tijd naar huis. Het was niet mijn verantwoordelijkheid – maar degene wiens verantwoordelijkheid het was, pakte hem niet.
Lees verder
“Wacht – we zitten nog steeds in het spel – toch?” Jennifer Jason Leigh en Jude Law in de film eXistenZ