Nog vóór je ooit in een confrontatie terecht komt, bepaalt je instelling al hoe je daar mee omgaat, en hoe je omgaat met de mogelijkheid dat er iets naars kan gebeuren. Met 3 belangrijke gedachten kun je je instelling een stuk verbeteren.

Gedachte 1: Geen situatie is hopeloos

Kijk eens naar dit filmpje van een enge zeeworm (ja ik kwam hem ook maar toevallig tegen).

Bobbit Worm – Dinner time from liquidguru on Vimeo.

Wat doet die inktvis?!

Hij wordt in één keer het hol van de worm ingetrokken. Hij lijkt zich niet eens te verzetten.

Wat er daarna gebeurt, kunnen we niet zien. Maar zo te zien komt ie ongeschonden weer uit dat hol. En persoonlijk denk ik dat die worm nu z’n serviesgoed bij elkaar aan het vegen is.

Maar – was dat niet hopeloos?

Geen enkele situatie is hopeloos. Een situatie is wat het is. Hoop is een gedachte. En de wereld zal zich niets aantrekken van of jij hoop hebt of niet.

Mensen zijn vaak op zoek naar het “punt waar het allemaal niks meer uitmaakt”. Ik word vaak gevraagd “Maar als hij op je ligt, dan kun je toch niks meer doen?” of “Maar als hij een mes heeft, dan kun je toch niks meer doen?”

Het lijkt bijna wel alsof mensen de bevestiging willen dat er ergens een limiet ligt. Maar waarom zou je jezelf zo beperken?

Je kunt de toekomst niet voorspellen. Dus je kunt niet zeker weten dat je het niet gaat overleven.

Kijk naar die inktvis. Hij gaat ook niet in een dramatische “O, ik sterf!” pose hangen. En even later komt hij weer gewoon naar buiten!

Dus: Geen situatie is hopeloos.

Gedachte 2: Er is heel veel tijd

Ik heb een aantal mensen ontmoet die dagelijks te maken hebben met geweld. Een ex-agent, een rechercheur en een politieagent die er dagelijks op uit wordt gestuurd om op heftige situaties te reageren.

Deze mensen hebben allemaal 1 ding gemeen.

Ze zijn ontzettend kalm.

In een gesprek krijg je vaak niet direct antwoord. Ze kijken je aan, en ze kijken niet weg. Ze stellen je een vraag, en laten die gewoon hangen tot jij er antwoord op geeft.

Piekeren

De meeste mensen piekeren veel. We zijn allemaal constant bezig met te bedenken wat er straks gaat gebeuren, en of dat pijn gaat doen, en wat we eraan kunnen doen, en of er nog wel hoop is – tot onze hoofden helemaal vol zitten met bla, bla, bla.

Dat ziet er ongeveer zo uit:

Alle tijd die je zou hebben gehad om op de situatie te reageren, verbruik je op aan gedachten. En dit soort gedachte gaat je niet helpen.

Bij de politiemensen waarover ik het net had, ziet het er ongeveer zo uit:

Ze laten die hele blauwe balk gewoon leeg.

Ze nemen de tijd die er is. Die tijd is van hen.

Dit leer je goed als je met zwaard of stok traint. In het begin ben je altijd te vroeg met reageren.

Dan ga je trainen, en dan kom je er meer en meer achter dat je niet snel of gehaast hoeft te zijn. Het is niet afwachten, het is meer een vorm van de situatie onbepaald laten.

Het vertrouwen in jezelf hebben dat als het straks nodig is, je wel op de juiste manier zult reageren.

Na een tijdje ga je het je vanzelf realiseren:

Er is heel veel tijd.

Gedachte 3: Als hij je lastig valt, gaat ie neer

Als ik in een boksring tegenover Mike Tyson wordt gezet, met een scheidsrechter en bokshandschoenen en alles erop en eraan, dan ga ik binnen 3 seconden tegen de grond. KO. En dan sta ik niet zo snel meer op. Dat weet ik vrij zeker.

Maar als ik hem op straat tegenkom, en hij valt een vriendin van me lastig, dan gaat hij neer.

Pas op – dit is niet hetzelfde als illusies hebben of arrogant zijn. Ik bedoel hier niet mee dat ik zeker weet dat ik hem aankan. Ik bedoel dat dat mijn doel is: mijn vriendin gaat heelhuids weer naar huis. Punt.

Het gaat er dus om dat je vooraf vastberaden bent om te reageren op de situatie zoals die situatie vereist. Dat je dus niet van tevoren denkt, “Oh dat kan ik niet”.

Bijvoorbeeld: Als jij bij het uitgaan een verkeerde inschatting maakt, en thuis op de bank komt te zitten met een afgetrainde vent van 2 koppen groter die iets wil dat jij niet wilt.

Dát is de situatie.

En dat vereist: Die vent gaat de deur uit. Hoe dan ook. Denk maar aan die inktvis (Hee, had ik in een eerdere post niet het Inktvis Kung Fu™ uitgevonden?).

Het maakt niet uit

Het maakt niet uit of hij 2x zo sterk is als jij.

Het maakt niet uit of je eerst in paniek raakt.

Het maakt niet uit of je te laat bent met reageren.

Het maakt niet uit of je hele interieur aan diggelen gaat.

Geen situatie is hopeloos. Er is heel veel tijd. En als hij je lastig valt, dan gaat hij neer.